Minihidráulica
Tradicionalmente, a enerxía dos leitos dos ríos foi aproveitada para a súa transformación en enerxía mecánica, utilizada principalmente para moer gran. Posteriormente, estes aproveitamentos foron evolucionando cara ás denominadas centrais hidroeléctricas, que levaban a cabo unha posterior transformación en enerxía eléctrica, primeiro, para autoconsumo e, posteriormente, para a súa inxección na rede eléctrica.
De forma xeral, pódense distinguir tres tipos de aproveitamentos hidroeléctricos:
- Centrais de encoro: Acumulan auga para a súa posterior utilización en xeración de enerxía eléctrica.
- Centrais fluíntes: Xeran electricidade dunha forma continua, a medida que existe caudal dispoñible, sen acumulación.
- Centrais de bombeo: Nelas bombéase auga a niveis superiores nos momentos de excedentes de electricidade – con baixo custo – para posteriormente aproveitala nos momentos de elevado consumo eléctrico no sistema.
Dentro dos aproveitamentos hidráulicos para a xeración de enerxía eléctrica distínguense aqueles que teñen unha potencia instalada de máis de 10 MW (grandes centrais) daqueles cuxa potencia instalada é menor de 10 MW (minicentrais).
